Japanse duizendknoop, Aziatische horzel, beverrat, brulkikker… invasieve soorten zijn wereldwijd de op twee na belangrijkste oorzaak van de achteruitgang van de biodiversiteit. Volgens de Rode Lijst van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur en de natuurlijke hulpbronnen (IUCN) zijn zij betrokken bij de helft van alle bekende uitroeiingen en vormen zij een bedreiging voor bijna een derde van de zeldzame terrestrische soorten. Dit is een zorgwekkend probleem omdat het moeilijk is deze soorten onder controle te houden wanneer zij eenmaal zijn ingeburgerd.

De term “invasieve uitheemse soort” verwijst naar alle planten- en diersoorten die buiten hun inheemse verspreidingsgebied worden geïntroduceerd, hetzij door natuurlijke, hetzij door menselijke oorzaken. Onze inheemse soorten zijn zeer kwetsbaar voor de ontwikkeling van dergelijke soorten, omdat zij vaak niet over doeltreffende verdedigingsmiddelen beschikken of niet meer voldoende ruimte hebben om zich te ontwikkelen, aangezien deze door uitheemse soorten worden binnengedrongen. Bovendien zijn invasieve soorten over het algemeen vraatzuchtiger en concurrerender dan inheemse soorten. Bovendien kunnen sommige invasieve soorten drager zijn van nieuwe ziekteverwekkers die gevaarlijk kunnen zijn voor zowel inheemse soorten^[1] als de mens^[2].  Zij kunnen ook de werking van ecosystemen wijzigen door de eigenschappen van bodem en water te veranderen of door natuurlijke habitats te destabiliseren.

Deze overlast blijft niet zonder gevolgen voor de gezondheid, de economie en de landbouw: elk jaar bedragen de kosten in verband met de door invasieve soorten veroorzaakte schade wereldwijd 26,8 miljard dollar.

Om dit probleem het hoofd te bieden, zijn bij het Europese programma Daisie (Delivering Alien Invasive Species in Europe) 15 instellingen uit verschillende Europese landen betrokken en 1.598 deskundigen op het gebied van biologische invasies om de invasie van deze uitheemse soorten in onze regio’s te beheren en te beperken.

^[1] Vermeldenswaard is de kleine nematodeworm Bursaphelenchus xylophilus die de harskanalen van dennen infecteert. De ziekte wordt overgebracht door een langhoornige kever, Monochamus alternatus of Monochamus galloprovincialis. Ze veroorzaken de dood van de boom binnen 45 dagen.

^[2] Zo is de Siberische gestreepte tama (Tamias sibiricus) een klein knaagdier waarvan de populatie buiten zijn natuurlijke verspreidingsgebied voortdurend toeneemt, met name in de Parijse regio. Hij is drager van teken (Ixodes ricinus) en dus van de ziekte van Lyme. Het is de meest voorkomende niet-voedsel zoönose in Frankrijk met 12.000 gevallen per jaar.